فرهنگ مردم هند

سرزمین‌های واقع در مشرق زمین مهد آداب و رسوم و سنت‌های کهن هستند. یکی از کشورهایی که فرهنگ و سنت‌های قدیمی‌دارد هندوستان است. در این مطلب سعی می‌شود به اختصار شما را با برخی از آداب و رسوم مردم کشور هندوستان آشنا کنیم. در واقع این مقاله یک پیش زمینه است برای شما تا بیشتر در مورد کشورهای دیگر به خصوص سرزمین‌های مشرق زمین اطلاعات داشته باشید.
Namaskar
این کلمه یادآور متداول‌ترین و مشهورترین نوع سلام و علیک در هند است که در هنگام خوش‌آمد گویی و یا خداحافظی به کار می‌رود. دراین شیوه سلام کردن، کف دو دست را به هم می‌چسبانند و در زیر صورت به سمت بالا نگه می‌دارند و کمی‌خم می‌شوند و سپس به شخصی که دیده‌اند به این روش سلام می‌کنند.
مردم هندوستان معتقدند که چسباندن دو دست به یکدیگر نشانه همفکری و همرنگی با شخص مقابل است و از طرفی دست راست را مظهر روح و طبیعت معنوی انسانی و دست چپ را نشانگر جهان مادی و جسم انسانی می‌دانند و با این حرکت می‌خواهند یکی بودن جسم و جان خود را به شخص مقابل بدهند.
Tilak
تیلاک نشان مذهبی‌ای است که آن‌ها بر روی پیشانی خود می‌گذارند و معتقدند برای آن‌ها سعادت، خیر و برکت به ارمغان می‌آورد. این نشان معمولاً از خمیر قرمز رنگی که ترکیبی از زردچوبه، زاج سفید، ید و کافور است تهیه می‌شود و سپس به صورت لکه‌ای کوچک در بین ابروان گذاشته می‌شود. به عقیده مردم هند، این نقطه از پیشانی محل خرد نهفته، تمرکز و عقل انسانی است. در ضمن از نظر مسائل عبادی هم کانون مهمی‌به حساب می‌آید و از طرفی آن را چشم سوم وجود خود می‌دانند و تمام مراسم مذهبی آن‌ها با گذاشتن تیلاک و چند دانه برنج با انگشت نشانه شست روی این نقطه انجام می‌شود. در ضمن این رسم در بعضی مواقع برای خوش‌آمد گویی یا وداع با میهمان هم دیده می‌شود.
Arati
انجام این سنت نشانی از عشق و تکریم است و در شرایط و موقعیت‌های متفاوت چون ستایش و درخواست برکت از خدا، تولد کودکان، خوش‌آمد گویی به مهمان، شرکت در محافل شعری و سرود و خوش‌آمد گویی به عروس و داماد جدید به فراخور موضوع استفاده می‌شود.
روش کار هم بسیار ساده است؛ پنج لامپ یا چراغ کوچک را با کره یا روغن پر می‌کنند و در سینی فلزی کوچکی قرار می‌دهند. در کنار آن نیز صدف حلزونی با آب پر می‌شود و اطرافش را با گل و برگ تزئین می‌کنند. بخور کافور هم به عنوان عطر سینی استفاده می‌شود و در نهایت سینی تهیه شده به حالت چرخان در محافل ذکر شده حرکت داده می‌شود تا ارواح شیطانی و تأثیرات چشم‌های شیطانی از آن مجلس دور شود.
حلقه‌های گل
درست کردن حلقه‌های گل در هند بسیار مرسوم است. در هنگام نشان دادن ادب و احترام بیشتر دسته‌گل‌هایی از یاس سفید با گل‌های جعفری یا همیشه بهار (نارنجی رنگ) تهیه می‌کنند. و به شکل ریسمانی به هم می‌بافند و ته آن را گره می‌زنند و آن را در مراسم مختلف بر گردن کسی که می‌خواهند به او احترام بگذارند می‌اندازند. استفاده از حلقه گل در مراسم ازدواج بسیار مرسوم است.
سنجاق روی بینی

 

سنجاق روی بینی که یک نگین براق است، مظهر اخلاص و نشان ازدواج و تأهل زنان هندی است. اگرچه با گذشت زمان این زینت مورد استفاده دخترها هم قرار گرفته است.

Mangalsura
گردنبندی است بر گردن زنان متأهل و معادل حلقه ازدواج در غرب و سایر کشورها است. گردنبند فوق معمولاً از دو رشته کوتاه از مهره‌های سیاه و آویزان از طلا است. در روز عروسی این گردنبند توسط داماد بر گردن عروس آویخته می‌شود تا دانه‌های سیاه آن عروس خانم را در مقابل شیطان حفظ کند.

Shakna-Paula
دستبندی است که از مرجان قرمز و صدف تهیه می‌شود که در مجلس عروسی به دست عروس خانم بسته می‌شود. مفهوم این دستبند در میان مردم هند این است که با این دستبند داماد به عروس قول می‌دهد تا او را خوشبخت کند و او را همیشه دوست داشته باشد. هندی‌ها به این دستبند، دستبند عشق می‌گویند.